Słodko-gorzkie lato [PATRONAT] - Recenzja #108

"Słodko-gorzkie lato"

Autor: Siobhan Vivian

Wydawnictwo: Feeria Young

Ilość stron: 424

Data wydania: 19.06.2019 r.

Opis

Czy masz takie miejsce, które od zawsze kojarzy ci się z latem i wakacjami? Dla Amelii to Lodziarnia Meade- założona w czasie wojny przez Molly Meade, która chciała dać odrobinę słodkiego wytchnienia przyjaciółkom, gdy ich chłopcy walczyli na froncie. Zgodnie z tradycją w lodziarni pracują dziewczyny, które łączy wzajemne zaufanie i wsparcie.

Teraz to Amelia ma zostać kierowniczą Lodziarni Meade i jest z tego niezwykle dumna. Jej świat wali się jednak, gdy tajemnicza i ekscentryczna właścicielka umiera tuż przed sezonowym otwarciem słodkiego lokalu. Co się teraz stanie z tym miejscem? Gdy dziewczyna traci nadzieję, w mieście pojawia się Grady, wnuk Molly Meade, który ma dla Amelii pewną propozycję. 

Tylko jak zachować spokój ducha, skoro nigdzie nie można znaleźć przepisów na niezwykle smaki lodów, a rosnącej fascynacji Gradym nie da się pogodzić z lojalnością wobec koleżanek?...

~Opis pochodzi od wydawcy

Opinia

Lato jest idealnym okresem na czytanie lekkich książek, aby móc odpocząć sobie od trudu pracy.  "Słodko-gorzkie lato", to kolejna świetna pozycja na ten okres. Książka opowiada historię Amelii, która już od czterech lat pracuje w Lodziarni Meade. Niestety jeszcze przed rozpoczęciem sezonu wakacyjnego, umiera założycielka lokalu. Od tego momentu Lodziarnie przejmuje Grady, który nie jest zbytnio lubiany przez swoje pracownice.

Nie od samego początku podobała mi się ta historia. Nawet od książek lekki, które określam mianem "na lato", czegoś oczekuję. Zaczęłam czytać tę książkę z przekonaniem, że w takim pomyśle na fabułę, autorka nie będzie miała nas czym zaskoczyć. A tu taka niespodzianka. Po około 25 stronach tak się wkręciłam w historię, że całą książkę przeczytałam na raz (nadal nie wiem, jak to zrobiłam...).

Cała fabuła kręci się wokół Lodziarni Meade. Co roku pracuje w niej 10 dziewczyn i ani jednej więcej. Mężczyźni nie mogą w niej pracować ze względu na historię powstania Lodziarni. Założycielką jest Molly Meade (stąd nazwa), która zaczęła wyrabiać, gdy jej narzeczony musiał brać udział w wojnie.

Autorka na samym początku przedstawia historię Lodziarni. Bardzo mi się to spodobało, bo pomiędzy fabułę wplata wątki z przeszłości Molly. Dowiadujemy się nie tylko o bieżących zdarzeniach, ale również o tych przeszłych, które mają wpływ na dalszą historię. Teraz to Grady i Amelia muszę sobie poradzić ze wszystkimi problemami Lodziarni, które spadły na nich po śmierci założycielki. Największym z nich jest to, że Molly nikomu nie zdradziła swojego wyjątkowego przepisu na lody, a po jej śmierci nie wiadomo jak wyrobić takie cuda, jak założycielka. Główna bohaterka musi poradzić sobie z narastającym chaosem w pracy, szukaniem przepisu, dogodzeniu koleżankom z pracy oraz Gradyemu, który nie ułatwia jej sprawy.

Autorka miała dobrze przemyślaną fabułę, co widać. Wszystkie problemy na spadają na czytelnika od razu - jest to stopniowe. W większości są konsekwencjami wcześniejszych czynów. Było to naprawdę dobrym rozwiązaniem. Nie czułam się znudzona wydarzeniami, ale również nie czułam przesytu. Problemy nie są wzięte z niczego. Powiem nawet więcej, każdemu z nas mogłyby się przytrafić podczas wakacyjnej pracy.

Jeszcze nigdy tak bardzo nie zżyłam się z bohaterami, jak w przypadku tej książki. Amelia z jednej strony była dziewczyną, którą można było pomiatać, z drugiej jednak, silną kierowniczką wspierającą koleżanki z pracy. Od samego początku tej historii wiedziałam, że autorka nie zrobi z Amelii słabej postaci. W pewnym momencie główna bohaterka staje się naprawdę silna, co bardzo mnie ucieszyło.
Jako że Grady odgrywa w tej historii także ważną rolę, również trzeba o nim wspomnieć. Na początku wydawał mi się takim młodym biznesmenem, przekonanym o swojej wyższości nad innymi. Jednak przy bliższym poznaniu tego chłopaka przekonałam się, że jest on wspaniałą osobą, która tylko musi ułożyć swoje życie prywatne. Po pewnym czasie Gradyego bardzo polubiłam i jest on jednym z moich ulubionych męskich bohaterów.

"Słodko-gorzkie lato" wywołało u mnie wielką ilość różnych emocji. Wszystkie wydarzenia przeżywałam wraz z bohaterami. Płakałam, śmiałam się i wkurzałam. Nadal nie potrafię się pogodzić z zakończeniem tej książki. Chociaż ma ona ponad 400 stron, to dla mnie i tak było tego za mało... Bardzo chciałabym się dowiedzieć, jak potoczą się dalsze losy bohaterów. Skrycie liczę na kontynuację.

Podsumowanie

Jeszcze nigdy nie pisało mi się recenzji tak trudno. Nadal odczuwam wszystkie emocji, które towarzyszyły mi podczas czytania. Nie potrafię wyrzucić tej historii z głowy, nawet, gdybym bardzo chciała. To była po prostu idealna książką, z świetnymi bohaterami, oryginalnym pomysłem na fabułę oraz cudownym klimatem. Z chęcią sięgnę po inne książki tej autorki, bo z tą nie potrafię się rozstać.