Lepsza niż ja - Recenzja #92

"Lepsza niż ja"

Autor: Louise O'Neill

Wydawnictwo: Feeria young

Ilość stron: 414

Data wydania: 24.04.2019 r.

Opis

Wyobraź sobie, że zostałaś zaprojektowana, by być idealną.

Wyobraź sobie, że twoje imię zawsze piszę się małą literą.

Wyobraź sobie, że od zawsze mieszkasz w szkole, w której uczysz się, jak stać się najpiękniejszą, najszczuplejszą i najlepiej ubraną. W której nieustannie porównujesz się z "przyjaciółkami".

Wyobraź sobie, że najważniejsze dla ciebie jest miejsce w rankingu doskonałości, bo tylko od niego będzie zależało zainteresowanie mężczyzn. To ono określi, co się z tobą stanie, gdy skończysz szkołę.

Musisz być piękna.

Musisz być dobra.

Musisz być uległa.

Czy naprawdę chcesz tak żyć?

~Opis pochodzi od wydawcy

Opinia

Podeszłam do tej książki bardzo neutralnie, jednak licząc na zgłębienie jednego z trudnych tematów (ponoć w tym specjalizuje się autorka). I właśnie takie coś otrzymałam. Obecnie nadal jestem w szoku po skończeniu "Lepszej niż ja". Autorka przedstawia tu tak ważny problem, o którym się kompletnie nie mówi, a przynajmniej mi nic o tym nie wiadomo. Ale może zacznijmy od początku. Główna bohaterka- freida, przez całe życie jest szkolona, aby w wieku 16 lat spełniać wszystkie oczekiwania mężczyzn i trafić do jednego z nich, by rodzić mu dzieci (tylko chłopców). Dziewczyna waży około 52 kg i nie może przytyć. Wszystkie uczennice szkoły nie mogą być grubsze, bo będą nazywane grubaskami. Nawet bardzo niewielkie liczby, mogą je zgubić. Do tego, wszystkie panny są idealnie umalowane i ubrane. Zero skaz. Tak naprawdę można powiedzieć, że mężczyźni są mężczyznami, a kobiety to wyprodukowane lalki wzorowane na człowieku, jednak muszą być one idealne. Często same się głodzą, wymiotują obiad, aby utrzymać odpowiednią wagę, a najgorszą karą, jaką mogą dostać, jest niepozwolenie na zrobienie sobie makijażu.

Książka rozpoczyna się w momencie, w którym od razu zostajemy wrzuceni do wykreowanego przez autorkę świata. Wszystko byłoby naprawdę okej, gdyby nie przedstawienie wszystkich jałówek (czyli dziewczyn) w jednym momencie. Na początku nie miałam w ogóle pojęcia kto jest kim, a dodatkowo dwie dziewczyny miały bardzo podobne imiona- freja i freida. Nawet pod koniec książki, myliły mi się one. Ale, ale! Na pewno zauważyliście, że napisałam te imiona z małych liter. Nie jest to ani mój błąd, ani przeoczenie, a celowa gra autorki. Bo widzicie, imiona mężczyzn w tej książce pisało się wielką literą, a jałówek małą. Dlaczego? Autorka wykreowała świat, w którym mężczyzn można nazwać mianem bogów, a jałówki były tylko ich poddanymi. Coś okropnego... Jedynym celem w życiu tych dziewczyn było stać się towarzyszką mężczyzn lub konkubiną. W innym wypadku mogły one zostać nauczycielkami następnych jałówek albo trafić do Podziemia, w którym były wykorzystywane jako testerki, czyli po prostu zabijane.

Akcja w książce prowadzi do jednego, najważniejszego momentu- Ceremonii. Jałówki zostają tam wybierane do swoich ról, jakie będą miały przyjąć. Gdzieś w połowie książki chciałam powiedzieć, że wszystko idzie po myśli głównej bohaterki. Jest lubiana, popularna, ma dobre miejsce w rankingu. Można powiedzieć, że trochę wiało nudą i łatwo dało się przewidzieć kolejne wydarzenia. Jednak w pewnym momencie autorka zaserwowała nam tak ekstremalnie emocjonujący roller coaster, że ja nadal jestem w szoku. Dalszą część przeczytałam w kilka godzin, nie potrafiąc oderwać się od lektury. To był sztos, należą się autorce ogromne brawa i ukłony. Zrobiła coś, czego brakuje wielu książkom.

Byłam wstrząśnięta historią, jaką wymyśliła autorka. Chyba już nigdy nie pomyślę o żadnej diecie, a pomysł malowania się, poszedł daleko w zapomnienie (chociaż i tak nigdy się nie maluję ;p). Autorka przedstawiła nam współczesny problem- kobiety chcą być piękne dla mężczyzn lub chcą zyskać w oczach "koleżanek" (oczywiście są osoby, które robią to dla siebie, jednak na tym autorka się nie skupiała). Pomyślmy o tym, w jakim kierunku idzie nasze społeczeństwo! Jak widzę dziewczynki- bo to jeszcze są dziewczynki!- w podstawówce, które mają wyzywające, mocne makijaże, to mnie coś trafia. Zastanówmy się nad tym, bo chyba nikt nie myśli o tym, jak o "problemie".

Podsumowanie

Mam nadzieję, że wyczuliście w tym tekście moje emocje, które nadal we mnie buzują. Jestem w szoku i nadal trzęsą mi się ręce. Sięgajcie po "Lepszą niż ja" bez zbędnego wahania, bo naprawdę warto. Chociaż początek może nie był jakiś świetny, to sam pomysł w 100% mnie kupił. I właśnie dlatego zdecydowałam się ocenić tę książkę 11/10. Jest to u mnie rzadkość, więc powinniście się zastanowić nad zakupem tej książki, a ja na pewno wrócę do twórczości Louise O'Neill.