Jak krople w ocenie - Recenzja #98

"Jak krople w ocenie"

Autor: Ava Dellaira

Wydawnictwo: Jaguar

Ilość stron: 376

Data wydania: 08.05.2019 r.

Opis

Co można znaleźć przypadkiem w szufladzie biurka własnej matki?

Na przykład starą fotografię,

Sprzed siedemnastu lat. Na której po raz pierwszy w życiu Angie widzi swojego ojca.

Siedemnastoletnia Angie mieszka tylko z matką, ojciec zginął przed narodzinami córki. Przynajmniej to Angie zawsze słyszała od swojej matki.

Ale znaleziona fotografia uruchamia lawinę myśli i zdarzeń.

Może ojciec jednak żyje? Angie wie, że jej ojciec miał brata, który obecnie mieszka w Los Angeles. Dziewczyna wraz ze swoim byłym chłopakiem, Samem, wyrusza w podróż, aby odnaleźć stryja. Po drodze odkrywa kilka trudnych prawd o sobie, swojej matce i o tym, co naprawdę stało się z jej ojcem...

~Opis pochodzi od wydawcy

Opinia

Muszę przyznać, że ta książka naprawdę bardzo mnie zaskoczyła. Pozytywnie. Wydawać by się mogło, że będzie to zwykła historia córki, która nie ma ojca i nadal szuka odpowiedzi na nurtujące ją pytania- czy on na pewno zginął i jak to się stało. Jej matka niestety nie jest skłonna wyjawić jej te tajemnice. Gdy dochodzi już do takiej rozmowy, ta  zaczyna płakać i dyskusja się kończy. Angie jednak znajduje stare zdjęcie jej matki z ojcem i zaczyna szukać w internecie odpowiedzi. Natyka się na teledysk pewnego mężczyzny, który może powie jej całą prawdę. 

Opis fabuły brzmi, jakby książka kompletnie nie wyróżniała się historią, a tym bardziej pomysłem na nią. Jednak autorka wprowadziła bardzo ciekawą rzecz, która przybliża nam losy bohaterów z przeszłości. Postacie w całych rozdziałach wracają do swojego dzieciństwa, a w szczególności Marilyn- matka Angie. Na samym początku książki bardzo mnie to irytowało, gdyż uważałam, że autorka nie ma pomysłu na fabułę i po prostu chce jakoś zwiększyć ilość stron. Jednak im dłużej czytałam, tym bardziej rozumiałam, dlaczego Ava Dellaira tak postąpiła. W pewnym momencie wolałam zagłębiać się we wspomnieniach niż czytać o obecnej chwili. Dlaczego? Autorka skupiła się na wydarzeniach z przeszłości, aby wytłumaczyć czytelnikowi sytuację rodziny. Fabuła dziejąca się w obecnej chwili była bardzo krótka, gdyż Angie poszukiwała swojego wujka (który mógł nim być lub nie) i albo była w drodze, albo prowadziła rozmowy.

Cały pomysł na fabułę autorka ubrała w tak piękne słowa i tak dobrze operowała językiem, że ja byłam oczarowana. Chyba jeszcze nie było takiej sytuacji, aby styl pisania autorki tak bardzo mi się spodobał. Był on lekki, a za razem czuło się, że opowiadane wydarzenia są ważne. Inaczej nie umiem tego określić. Również dlatego te książkę czyta się tak szybko, a raczej pochłania się ją. 

Nie potrafiłam znaleźć w tej książce żadnych minusów oprócz jednego, który tak trochę ignoruje. Angie wyruszyła na poszukiwania informacji o ojcu, wraz z najlepszym przyjacielem Samem, który kiedyś był jej chłopakiem. Problemem dziewczyny było to, że nie potrafiła powiedzieć mu najważniejszych słów w życiu- kocham cię. Gdy muszą teraz spędzać razem czas, Sam chce wydobyć z niej te słowa lub przynajmniej informacje tłumaczące co się stało owej nocy, gdy uciekła przed nim. Ona chowa się za tym, że dopóki nie odnajdzie ojca albo przynajmniej kogoś z rodziny, nie jest w stanie wypowiedzieć tych słów. Niestety takie zachowanie irytowało mnie, ale rozumiałam, że Angie musi dojść do momentu, w którym zrozumie, że krzywdzi chłopaka.

Na końcu historii autorka serwuje nam emocjonalny roller coaster. Przez około ostatnie 100 stron cały czas płakałam i nie potrafiłam dokończyć tej książki. Przedstawia ona tak piękną historię, a co ważniejsze- realną. Chociaż książka mogła zakończyć się na dwa sposoby (w sumie to trzy, ale ostatniej opcji w ogóle nie brałam pod uwagę), to autorka wybrała te cięższe, takie, które nie do końca satysfakcjonuje, ale zostawia czytelnika z uśmiechem na ustach. 

Podsumowanie

Nadal mam łzy w oczach, gdy myślę o "Jak krople w ocenia". Magiczna, wspaniała i cudowna książka. Nic dodać, nic ująć. Kupiła mnie w 100% i jestem nią całkowicie zafascynowana. Wydaje mi się, że jest to książka dla każdego i jak już zaczniecie ją czytać, to zakochacie się w pełni. Jeszcze kiedyś na pewno po nią sięgnę, a teraz zostało mi tylko czekać na kolejną książkę tej autorki.