Zapach ciemności - Recenzja #83

"Zapach ciemności"

Tom 2

Autor: C.J. Roberts

Wydawnictwo: Czwarta strona

Ilość stron: 535

Data wydania: 04.11.2015 r.

Opis

Po lekturze "Zapach ciemności" będziesz porażona. Jeszcze nigdy miłość i przemoc nie były tak blisko. Uwaga! Ta książka kusi i wciąga!
Jest ból, przemoc i poniżenie, wszystko to łamane przez przyjemność. Nad lekturą unosi się ponura mgła, sugestywne opisy tworzą ciemność...

Kilka słów na wstępie

Zapewne już nie pamiętacie, ale jakiś miesiąc temu pisałam na tym blogu recenzję pierwszej części serii The Dark Duet - "Dotyku ciemności". Jeśli jesteście ciekawi co myślałam o tym tomie (a mogę powiedzieć, że niezbyt przypadł mi do gustu), to kliknijcie tutaj. Musiałam zrobić sobie przerwę od tej serii, jednak powróciłam i muszę przyznać, że ta część podobała mi się...?

Fabuła

Już na samym początku zostałam pozytywnie zaskoczona. W "Zapachu ciemności" akcja rozgrywa się w chwili obecnej, gdy dziewczyna nagle znajduje się w szpitalu, ale również główna bohaterka opowiada agentowi Reed całą swoją historię po tym, co się stało w tomie pierwszym. I tutaj muszę zwrócić wam uwagę, że jeżeli nie czytaliście pierwszego tomu, to lepiej nie sięgajcie po kontynuację. Nie zrozumiecie niczego z rozgrywającej się akcji (nawet autorka wspomina o tym na wstępie). Przechodząc jednak do dalszej części mojej wypowiedzi, chciałabym trochę opowiedzieć o fabule, jednak nie będę wypisywać szczegółów, aby nie zdradzić wam całej historii :D. W przeciwieństwie do pierwszego tomu, w "Zapachu ciemności" naprawdę zaczyna się coś dziać. Główna bohaterka nie była już uwięziona w jednym miejscu tak jak w poprzedniej części, co było ogromnym plusem. Fabuła wreszcie nabrała tępa i nie było nudno. Na jednej stronie czytaliśmy o powrocie dziewczyny do wspomnieć, a na kolejnych poznawaliśmy akcje rozgrywającą się w szpitalu oraz rozwiązywanie niewyjaśnionych zagadek z przeszłości. Autorka poszła w dobrym kierunku i naprawdę podobało mi się to. Nie siedzieliśmy już w miejscu, a odkrywaliśmy wraz z główną bohaterką przeszłość jej porywaczy. Szkoda, że dopiero od drugiego tomu autorka poszła w tym kierunku. 

W tej części jest mniej brutalnych scen, od których w poprzedniej części było mi momentami niedobrze. Teraz dominowały uczucia. Było więcej żalu, rozpaczy, a nawet miłości. Nie myślcie sobie jednak, że nie występowały tutaj sceny jak z pierwszego tomu, bo owszem, pojawiły się, ale potrafiłam przymknąć na nie oko. 

Z moich powyższych odczuć co do tej historii możecie wywnioskować, że książka naprawdę mi się podobała (bo tak było), jednak mam pewne "ale" do zakończenia. Wydarzenia nabrały nagle tak szybkiego tępa, że nawet nie wiedziałam, kiedy skończyła czytać. Wszystko byłoby dobrze, tylko nagle podziały się bardzo dziwne rzeczy... Ktoś kogoś zabija, ktoś ginie, inna osoby nagle żyje, pojawiają się dziwne wspomnienia. Ja tak naprawdę nie wiedziałam co się dzieje. To co w końcu jest prawdą, a co kłamstwem? Kilka spraw jak dla mnie nadal nie zostało wyjaśnionych, jednak jest jeszcze 3 tom, wiec liczę na niego.

Bohaterowie

Na samym początku główna bohaterka strasznie mnie irytowała. Kompletnie nie rozumiałam jej dziecinnego zachowania. Im więcej stron przeczytałam, tym Olivia stawała się normalniejsza i bardziej do zniesienia. Pod koniec książki nawet ją polubiłam! Z Calebem - jej porywaczem - było podobnie. Chłopak zmienił się przez całą książkę, a nawet dwie, i wreszcie potrafiłam wytłumaczyć sobie jego zachowanie (strasznie nurtowało mnie, dlaczego taki się stał). 

W "Zapachu ciemności" pojawia się już więcej bohaterów niż w poprzedniej części. Najciekawszą rzeczą było oglądanie zmian, jakich dokonały owe postacie. Niektórzy okazali się być jednak tymi złymi, a inni dobrymi. 

Podsumowanie

"Zapach ciemności" jest na pewno bardzo dobrą kontynuacją. Widać w niej starania autorki i (wreszcie) pomysł na fabułę. Ta seria posiada jeszcze jeden tom i chociaż jak dla mnie mogłaby się zakończyć na tej części (zakończenie wydawało mi się zamknięte), to i tak sięgnę po kontynuację. 

Chciałabym jeszcze dodać, że warto sięgać po kolejne tomy jakiejś serii, gdyż może się okazać, że słaby był jedynie początek. Idealnym przykładem jest właśnie trylogia The Dark Duet. Pierwszy tom był dla mnie totalną porażką, a drugi wielkim zaskoczeniem.