Zostawiłeś mi tylko przeszłość - Recenzja #46

"Zostawiłeś mi  tylko przeszłość"

Autor: Adam Silvera

Wydawnictwo: We need YA

Ilość stron: 420

Data wydania: 05.09.2018 r.

Griffin to chłopak, który cierpi na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne oraz czuje się niekomfortowo, kiedy jakaś liczba rzeczy nie jest parzysta. Po śmierci swojego najlepszego przyjaciela, Griffin załamuje się i szuka odpowiedzi na wszystkie pytania, na które sam nie zna odpowiedzi. Gdy na pogrzeb Theo przylatuje jego chłopak z Kaliforni - Jackson, Griffin koniecznie musi się dowiedzieć wszystko o śmierci swojego kumpla, a prawda nie zawsze jest przyjemna.

"Zostawiłeś mi tylko przeszłość" jest moją pierwszą książką przeczytaną od Adama Silvery. "More happy than not" - czy jak kto woli - "Raczej szczęśliwy niż nie" (osobiście wolę tę pierwszą wersję) cieszy się bardzo dużą popularnością wśród książek młodzieżowych oraz wysoką oceną. Książkę posiadam na swojej półce i za jakiś czas na pewno przyjdzie na nią pora, gdyż po dzisiejszym skończeniu "Zostawiłeś mi tylko przeszłość" jestem ciekawa, co autor może nam jeszcze zaoferować.

Przechodząc już do mojej opinii o tej książce, to nadal nie jestem pewna, co mam o niej myśleć. W całą fabułę nie potrafiłam się wkręcić aż do ostatnich stron, jednak było w tej książce coś takiego, dzięki czemu miałam ochotę ją nadal czytać. Adam Silvera porusza naprawdę poważny problem, jakim jest poradzenie sobie ze śmiercią osoby, którą zna się praktycznie od zawsze i nie jest ten temat opowiedziany po łebkach, a jak dla mnie bardzo profesjonalnie. Zachowanie głównego bohatera rozumiem w 100%. Chociaż był on momentami strasznie irytujący, to zapewne tak samo zachowałaby się większość nastolatków w jego wieku po takim przeżyciu.

Jeżeli oczekujecie w tej historii jakiś szalonych zwrotów akcji, czy pędzącej fabuły- takiego czegoś ta książka wam nie zaoferuje. Wszystkie zdarzenia płyną powoli, aby czytelnik miał możliwość zrozumienia uczuć Griffina. Historia oferuje nam cofnięcie się do czasu przed śmiercią Theo, jednak im jesteśmy dalej, tym te rozdziały stają się krótsze, a dostajemy więcej opowieści z obecnych momentów. Nie można nie wspomnieć tutaj również o bardzo ciekawym sposobie prowadzenia narracji. Główny bohater większość przemyśleń opowiada swojemu zmarłemu przyjacielowi, więc czujemy się, jakby Griffin opowiadał to Theo, a nie nam.

Ta historia wydaje mi się być bardzo trudną do opowiedzenia, gdyż niby każdy fragment nie jest ważny, ale jednak jest. Powiedzenie, że ta książka jest o pierwszej miłości, zdradzie, samotności, jest zgodne w stu procentach. Wydaje się, że fabuła jest taka sama, jak u tysięcy innych książek. Wcale tak nie jest. Chociaż na karteczce dostałam wiadomość, że jest to najbardziej wzruszająca powieść YA w tym roku, to nie zgadzę się z tym. Może i na samym końcu trochę płakałam, ale w innych historiach wylałam więcej łez.