Alan Cole nie jest tchórzem - Recenzja #47

"Alan Cole nie jest tchórzem"

Autor: Eric Bell

Wydawnictwo: YA!

Ilość stron: 254

Data wydania: 19.09.2018 r.

Dwunastoletni Alan Cole nie ma w życiu łatwo. Jego ojciec jest bardzo surowy, mama nie zwraca już na nic uwagi, a starszy brat znęca się nad nim. Na domiar złego, Nathan dowiaduje się o jego zauroczeniu w stołówkowym koledze. Alan musi wykonać siedem zadań, aby pokonać brata i utrzymać swój sekret w tajemnicy przed innymi. Co może pójść nie tak? Bardzo dużo rzeczy...

Właśnie skończyłam czytać "Alan Cole nie jest tchórzem" i szczerze mówiąc, mam pustkę w głowie. Kompletnie nie wiem, co mam o tej książce myśleć. Z jednej strony, pomysł na fabułę bardzo mi się podobał i zaciekawił mnie. Tę historię czytało mi się szybko i tak naprawdę, książkę przeczytałam w dwa dni. Łatwo wkręciłam się w fabułę i nawet nie wiem, kiedy skończyłam czytać. Mam jednak mieszane uczucia. Dlaczego? Sama nie potrafię na te pytanie odpowiedzieć. Historia o dwunastoletnim chłopcu, któremu autor tak naprawdę mógł dać więcej lat, gdyż czytając miałam wrażenie, że Alan ma 16-17 lat; który musi zmierzyć się z rodziną i przyjaciółmi brzmi bardzo ciekawie. Wyszło, jak wyszło. 

Alan, jak z samego tytułu można wyczytać, jest tchórzem. Książka strasznie często nam to pokazuje, co momentami zaczynało mnie irytować. Chłopak nie potrafił przeciwstawić się nikomu, bo od dzieciństwa wpajano mu, że to wszystko jego wina. Po takim czymś, na pewno można czuć się bardzo źle. Cieszył mnie fakt, że w pewnym momencie główny bohater zdał sobie sprawę z tego, że nie jest tchórzem i po prostu wziął się za siebie. Był to fragment zapewne motywujący dla każdego czytającego tę książkę. Nawet ja w pewnej chwili zaczęłam się zastanawiać nad tym, że może też jestem tchórzem.

Główny wątek fabularny opiera się na grze dwóch braci. Myślałam, że czytając będę kibicowała jednemu z nich. Wyszło jednak na to, że po prostu czytałam nie myśląc o tym kto wygra, a przecież było to ważne. Zakończenie historii udało mi się przewidzieć, bo tak naprawdę mamy dwie opcje na skończenie tej fabuły. Czy byłam zawiedziona? Nie. Mogę powiedzieć, że byłam nawet trochę zachwycona. Taki prawdziwy happy end, który pozostawi uśmiech na naszych twarzach zdarza się coraz rzadziej, dlatego uznaje te zakończenie za udane.

Książka zawiera wiele momentów, które każdy z nas powinien sobie przemyśleć na swoim przykładzie. Może macie starsze lub młodsze rodzeństwo, którego nie traktujecie zbyt dobrze. Albo rodziców, z którymi nie macie najlepszego kontaktu. Przedstawiona historia może pomóc wam uświadomić sobie wiele rzeczy, więc według mnie, powinniście po nią sięgnąć.