Z popiołów - Recenzja #56

Z popiołów

Tom 1

Autor: Martyna Senator

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Ilość stron: 334

Data wydania: 08.11.2017 r.

Pewne wydarzenie z przeszłości całkowicie zmieniło Sarę. Musiała zacząć sama sobie radzić w życiu. Gdy pewnego dnia zostaje napadnięta przed barem, a tamtejszy kelner- Kuba wybawia ją z opresji, jej życie odmienia się. Chłopak również nie miał łatwej przeszłości, dlatego rozumie co czuje Sara. Jednak zasady są: proste- tylko przyjaźń.

Kilka słów o książce

Tę serię możecie bez obaw czytać nie po kolei, gdyż w każdej następnej książce opisywane są wydarzenia innych bohaterów, jednak wszystkie postacie znają się ze sobą, a przynajmniej te główne :).

Jak możemy wywnioskować już po opisie, Z popiołów jest młodzieżówką. Nie mam z tym oczywiście większego problemu, jednak momentami książka za bardzo wpisuje się w standardy tego gatunku. 

Fabuła 

Mieszkająca i studiująca w Krakowie Sara nie miała prostego życia. Na samym początku dostajemy strzępki informacji co do tego, co zmieniło dziewczynę, jednak im dalej zagłębiamy się w fabułę, tym więcej wiadomości otrzymujemy. Kuba również nie miał łatwego życia i tak samo jak w przypadku Sary, im dalej, tym więcej wiemy. Bardzo cieszę się z tego, że autorka wyjaśniła wszystkie sprawy związane z tymi tajemnicami i nie zostawiła żadnych niedomówień ani rzeczy do spekulacji. 

Tak naprawdę, cała fabuła opiera się na wzajemnym poznawaniu naszych głównych bohaterów. Nie doszukujmy się w tej książce wątków pobocznych, bo po prostu ich nie ma, albo jest ich znikoma ilość. Więc skoro jest to książka, o której można powiedzieć, że jest "jedną z wielu", to co tak naprawdę ją wyróżnia? Na pewno ogromna miłość głównej bohaterki do muzyki. W tym przypadku Sara pisała własne teksty co naprawdę mi się podobało i kilka z nich gdybym usłyszała w radiu, na pewno spodobałyby mi się. Kolejną ciekawą rzeczą jest silna postać głównej bohaterki. Chociaż na pierwszy rzut oka jest ona bardzo nieśmiała, to w gruncie rzeczy nadal stara się pogodzić ze swoją przeszłością, co wpłynęło na jej obecny charakter. Sara nie jest jedną z tych niezdecydowanych dziewczyn, które najpierw czegoś chcą, a potem twierdzą, że nie zasługują na to. To samo można powiedzieć o Kubie. Chłopak bardzo się stara i również nie jest taką rozlazłą kluchą, która ma pretensje o wszystko do całego świata. Oprócz naprawdę dobrze wykreowanych bohaterów otrzymujemy również interesujące cytaty, które współlokatorka Sary często jej pisała na karteczkach. Niektóre bardzo przypadły mi do gustu i zapisałam je sobie w notesiku :).

Styl pisania autorki

Na początku czytania miałam wielki problem ze stylem pisania Martyny Senator. Momentami zastanawiałam się, dlaczego ta książka w ogóle została wydana, skoro autorka ma problem z właściwym złożeniem zdania. Na szczęście im dalej, tym lepiej i pod koniec tę historię czyta się świetnie, a do tego fabuła bardzo wciąga. Słyszałam już, że w kolejnych tomach autorka zaszalała i naprawdę poprawiła się w pisaniu z czego niezmiernie się cieszę!

Podsumowanie

Chociaż tutaj rozpisywałam się o tych wszystkich plusach, to szczerze mówiąc i tak liczyłam na coś lepszego. Nie zrozumcie mnie źle, książka podobała mi się, ale brakowało w niej jeszcze tego czegoś. Na końcu historii możemy się już doszukiwać jakiś małych zwrotów akcji czy tego oczekiwania na jakieś wydarzenie z bijącym sercem, jednak to było tylko przy końcówce, a co z resztą książki? Autorce oczywiście dam drugą szanse z wielką nadzieję, że naprawdę będzie o wiele lepiej, gdyż Martyna Senator ma ogromny potencjał i czekam aż mnie czymś zaskoczy.