Cynamon, chłopki i ja - Recenzja #81

Cynamon, chłopaki i ja

Tom 1

Autor: Dagmar Bach

Wydawnictwo: Media rodzina

Ilość stron: 318

Data wydania: 13.02.2019 r.

Opis

Piętnastoletnia Vicky ma pewną kłopotliwą przypadłość - zdarza się jej przeskakiwać do równoległego świata. W jednej chwili czuje zapach cynamonu, a w następnej trafia zupełnie gdzieś indziej, i do tego zamienia się miejscami z pewną złośliwą zołzą, która wygląda tak jak ona! I kiedy Tori musi sobie poradzić w tym obcym otoczeniu, jej drugie ja sieje spustoszenie w prawdziwym życiu dziewczyny, wtykając nos w nie swoje sprawy, zwłaszcza miłosne...

Pełna humoru, niepowtarzalna love (a raczej cynamon) story dla wszystkich, którzy mają pewność, że oprócz naszego istnieje jeszcze wiele innych światów.

Źródło: Lubimy Czytać

Opinia

Na samym początku nie byłam przekonana co do tej książki. Wydarzenia we wstępie rozwijały się bardzo powoli i trudno było mi zrozumieć całą sytuację. Czytając następne strony było tylko coraz to lepiej. Aż nagle skończyła się książka. Naprawdę nie spodziewałam się, że uda mi się tak bardzo wkręcić w tę historię. A jednak. Trudno jest mi cokolwiek mówić na temat tej książki, gdyż bardzo łatwo jest ją zaspoilerować, tym bardziej, że sam opis dużo już mówi. No ale może zacznijmy od początku...

Znacie trylogię "Silver" Kierstin Gier? Jeśli tak, to ta historia na pewno się wam spodoba! Chociaż fabuła jest kompletnie inna i nie ma to nic wspólnego z trylogią snów, to wydawało mi się, że styl pisania Dagmar Bach jest prawie taki sam jak Kierstin Gier. Może to zasługa tłumacza...?

Czytając tę książkę miałam wrażenie, jakby została ona skierowana prosto do nastolatek. Może tych trochę młodszych. Osobiście w ogóle mi to nie przeszkadzało, ponieważ nie występowały typowe schematy znajdujące się w tego typu historiach (za szybkie i niezbyt logiczne rozwiązania spraw, bohater zawsze łatwo wychodzi z opresji itp.).

Przechodząc do omówienia fabuły oraz pomysłu na tę historię, nie mam do tego żadnego zarzutu. Wszystko było spójne, dialogi nie były wymuszone, a co najważniejsze - autorka potrafiła trzymać napięcie, przez co czytelnik nie jest w stanie oderwać się od lektury. Książkę udało mi się przeczytać w dwa dni, a gdyby nie szkoła, w jeden. Bardzo przyjemnie się ją czyta i nawet jeśli znalazły się w niej jakieś błędy, to nie byłam w stanie ich wychwycić.

W książce pojawia się wątek miłości, który wydawał mi się bardzo uroczy. Autorka naprawdę dobrze opisywała zauroczenie Victorii w pewnym chłopaku (a może nie tylko jednym...) i czytając miałam wrażenie, jakbym to ja w tym momencie na nowo się zakochiwała.

Bohaterowie

Losy bohaterów bardzo mną poruszyły, jednak czy autorce udało się dobrze ich wykreować? Podczas czytania nie miałam żadnych zarzutów do postaci. Przyjemnie mi się o nich czytało i to było najważniejsze. Jednak jak tak teraz sobie myślę, nie byli oni jakoś świetnie wykreowani. Ten był dobry, ten był zły, a ten po prostu nudny. Tak można by było opisać każdego z bohaterów. Nie mieli oni jakoś bardziej rozwiniętych cech. Jednym słowem da się określić na początku daną postać, a na końcu nadal nic więcej o niej nie powiecie. To ta rzecz będzie jedynym minusem tej książki. W sumie, im dłużej będę nad tym myśleć, tym więcej negatywnych rzeczy wymyślę, ale tak naprawdę nie chodzi o to. Na pierwszy rzut oka raczej nikt nie zauważy średniego wykreowania bohaterów przez autorkę. 

Podsumowanie

Po przeczytaniu "Cynamon, chłopaki i ja" byłam zauroczona tą historią. Chociaż w tym momencie zaczynam już trochę doszukiwać się na siłę minusów, to nadal uważam tę książkę za godną polecenia, a tym bardziej przeczytania. 

Nie mogę doczekać się drugiego tomu, chociaż ta część zakończyła się w takiej chwili, że nie musiałoby być dalszej historii. Jednak jest to trylogia i wiem już, że na kolejną część warto jest czekać ;).